-
poniedziałek, 12, maj 2008 09:51
Chełmiec
Ogród ozdobny powstał wraz z późnobarokowym pałacem, wzniesionym w latach 1793-1796 dla Gottharda von Czettritza und Neuhausa.
Ogród zajmował płaski, regularnie ukształtowany prostokątny teren, położony po południowej stronie tylnej elewacji i ujęty z trzech stron kamiennym murem.
Zapewne jednocześnie po północnej stronie folwarku, usytuowanego naprzeciw fasady pałacu, poprzedzony wysokim podjazdem , założony został ogród gospodarczy.
Oba te ogrody rozdzielała prosta droga dojazdowa, wiodąca od wschodu na folwark.
Ok. połowy XIX w. na terenie ogrodu ozdobnego wprowadzono pewne zmiany. Z tego okresu pochodzą bowiem najstarsze drzewa, z których dwa, platany, posadzone zostały regularnie po bokach centralnej polany, uformowanej na wprost pałacu. Zapewne jednocześnie w południowym w południowo - wschodnim narożniku ogrodu zbudowano kamienno - ceglaną głęboką lodownię.
W 2 połowie XIX wieku drzewostan sukcesywnie uzupełniano, sadząc graby, buki, lipy i kasztanowce w układzie swobodnym wzdłuż granic parku oraz na obrzeżach centralnej polany. Wytyczone zostały kręte ścieżki, które rozluźniły nieco kompozycję i nadały całości parkowy charakter.
W starodrzewiu parkowym występują głównie lipy drobnolistne, klony pospolite, kasztanowce białe i platany klonolistne. Do drzew pomnikowych zakwalifikowano 4 platany klonolistne i 1 lipę szerokolistną. Wiek najstarszych drzew może dochodzić do 140 lat.
https://www.mecinka.pl/dlaturysty/zabytki-mainmenu-134/zabytkowe-parki-mainmenu-149.html#sigFreeIdc6de0b9a41
Kondratów
Ozdobny ogród założony został w 2 połowie XVIII wieku, a przekształcony w 4 ćw. XIX w.
Przy znajdującym się tu niegdyś renesansowym dworze obronnym założony został ogród pełniący funkcje ozdobne. Wskazuje na to jego regularny, osiowo zakomponowany plan oraz bezpośrednie powiązanie z rezydencją.
Ogród ten usytuowany został po południowej stronie rezydencji, na stoku wzniesienia, którego szczyt wieńczy pałac i folwark.
Składał się z czterech tarasów ziemnych, umocnionych murem oporowym i połączonych schodami ukształtowanymi na osi rezydencji. Wszystkie tarasy miały plan wydłużonego prostokąta. Jedynie dolna część ogrodu miała kształt półkola.
Jak wskazują zachowane w terenie relikty, całe założenie otoczone było kamiennym murem.
Najstarsze drzewa rosnące na jego terenie pochodzą z 4 ćw. XIX wieku. Na najwyższym tarasie posadzono wówczas formowane lipy. Ukształtowana została także altana z grabów. Oś widokowa biegnąca od pałacu przez ogród znajdowała swe zakończenie w niewielkiej, półkolistej altanie lipowej, uformowanie być może w miejscu istniejącego tu niegdyś pawilonu.
Obecnie założenie ogrodowe jest opuszczone. Po pałacu pozostały jedynie resztki ruin.
Szata drzewiasta ogrodu w przeważającej większości składa się z grabów pospolitych i lip drobnolistnych. Egzemplarzem pomnikowym jest dąb szypułkowy. Do drzew okazowych należą również 2 dęby szypułkowe.
Wiek drzewostanu nie przekracza 120 lat.
https://www.mecinka.pl/dlaturysty/zabytki-mainmenu-134/zabytkowe-parki-mainmenu-149.html#sigFreeId29c6867c56
Małuszów
Ozdobny ogród założony został w 2 ćw. XVIII w., przekształcony w park romantyczny w 2 ćw. XIX wieku, powiększony i przekształcony w rozległe założenie krajobrazowe z końcem lat 60. XIX wieku oraz na początku XX wieku.
W 2 ćw. XVIII w. wzniesiono tu barokowy pałac dla rodziny von Abschatzów. Wraz z pałacem powstał ogród ozdobny, usytuowany po południowej stronie rezydencji, złożony z okrągłego stawu i strzyżonych alei lipowych.
W 1 ćw. XIX w. z inicjatywy króla bawarskiego Ludwika I, ogród ten został przekształcony w niewielki park romantyczny z ozdobnym stawem w miejscu kolistej sadzawki i klombem kwiatowym na terenie dawnego parteru ogrodowego.
U schyłku lat 60. XIX wieku Heinrich Wilhelm von Sprenger, ówczesny właściciel majątku, rozszerzył istniejący tu park w rozległe założenie krajobrazowe, adaptując łąki rozciągnięte na południe.
Rozbudowany układ krętych dróg spacerowych otaczał polany parkowe, wśród których na baczniejszą uwagę zasługuje rozległa polana usytuowana po południowej stronie dużego stawu.
Z okresu zachowania parku zachowały się jednorodne wiekowo drzewa, skoncentrowane głównie w części południowo - zachodniej założenia. Są to lipy, buki, kasztanowce i sosna wejmutka. Drzewa te sadzone były luźna na polanach oraz kulisowo wzdłuż głównej promenady spacerowej.
W panoramie parki znaczącą rolę odgrywał neogotycki kościół, który wzniesiony został z inicjatywy Heinricha Wilhelma von Springera w latach 1861 - 1864.
W drzewostanie parkowym najliczniej występują lipy drobnolistne, jesiony wyniosłe, dęby szypułkowe i graby pospolite. Do drzew o cechach pomników przyrody należą: wielodniowa lipa drobnolistna, lipa szerokolistna, kasztanowiec biały, buk pospolity i sosna wejmutka.
Wiek drzewostanu liczy 100 - 130 lat.
https://www.mecinka.pl/dlaturysty/zabytki-mainmenu-134/zabytkowe-parki-mainmenu-149.html#sigFreeId56b9bbb436
Piotrowice
Park ten powstał jako ogród ozdobny w latach 30 XVIII w. w czasie barokowej przebudowy późnorenesansowego dworu wzniesionego w 1603 r.
Zasadniczym elementem kompozycji tego ogrodu był parter, ujęty z trzech stron kanałem wodnym, przez który przerzucone były w części przypałacowej dwa kamienne mostki.
Po północnej stronie pałacu znajdował się zbór ewangelicki, do którego wiodła prosta droga ukształtowana na tarasowym nasypie i obsadzona szpalerem drzew tworzących pergolę. Bok ogrodu ozdobnego umocniony był kamiennym murem, który oddzielał założenie od znajdującego się niżej stawu hodowlanego.
W latach 60. XIX wieku brzegi kanału obsadzone zostały pomnikowymi okazowymi dzisiaj drzewami, którymi są ok. 130 - letnie platany i tulipanowce.
W składzie gatunkowym starodrzewia najliczniej występują klony pospolite, graby pospolite, dęby szypułkowe i kasztanowce białe. Ich wiek dochodzi do 130 lat.
Drzewa pomnikowe to : jesion wyniosły, topola biała, tulipanowiec amerykański, platan kolonisty.
https://www.mecinka.pl/dlaturysty/zabytki-mainmenu-134/zabytkowe-parki-mainmenu-149.html#sigFreeId1d13229a2c
Sichów
Ogród założony został w XVII wieku, a przekształcony w park krajobrazowy z elementami romantycznymi wg projektu Eduarda Petzolda z 1889r.
W 2 poł. XVI wieku powstał tu renesansowy dwór, który usytuowany został na terenie nieznacznie obniżonym, w części zachodniej z rozlewiskami strumienia Gajka.
W 1889 r. dla ówczesnej właścicielki majątku Marie von Liber powstał tu park krajobrazowy z elementami romantycznymi.
Z tego okresu zachowały się najstarsze drzewa: platany, buki, dęby i lipy.
Park opleciony został gęstą siecią krętych ścieżek spacerowych, które przez kamienne mostki i kładki przecinały bieg strumienia. Znajdująca się w zachodniej części parku grobla wykorzystana został jako promenada spacerowo widokowa i obsadzona grabami tworzącymi aleję.
W końcu XIX wieku zbudowano neogotyckie mauzoleum.
W latach 1907-1909 przeprowadzono modernizację i przebudowę dworu w stylu neorenesansu, z elementami secesji, która przeprowadzona została dla rodziny von Richthofenów. Z tego okresu pochodzi aleja kasztanowców, wyznaczająca wjazd do rezydencji.
W drzewostanie parkowo-alejowym najliczniej występują kasztanowce białe, lipy drobnolistne, graby pospolite i lipy krymskie.
Do drzew pomnikowych należą: 2 buki pospolite, 2 platany kloniste, 2 tulipanowce amerykańskie, 1 lipę szerokolistną, 2 dęby szypułkowe, 1 wiąz szypułkowy i 1 cis pospolity.
Wiek najstarszych buków, dębów i lip dochodzi do 130 lat, pozostałe drzewa wprowadzono ok. 100 lat temu.
https://www.mecinka.pl/dlaturysty/zabytki-mainmenu-134/zabytkowe-parki-mainmenu-149.html#sigFreeIdc6c31b6666
Źródło: KATALOG ZABYTKOWYCH OGRODóW I PARKóW WOJEWóDZTWA LEGNICKIEGO, pod red. Krzysztofa Eysymontta, Legnica 1997